Blog Post

NET BEGONNEN... NU AL UITGEBLUST

duda-wsm • jan. 09, 2017

Hij was het schooljaar met goede moed begonnen. Nog geen paar maanden later heeft Wouter al zijn energie nodig om de dag tot een goed eind te brengen. Hij geeft al jaren les op een middelbare school. ‘Wat levert al die ervaring mij op’, vraagt hij zich af. ’En dan die nieuwe collega in de sectie. Zo enthousiast dat ik helemaal het gevoel krijg dat ik er niet toe doe.’ Hij ergert zich aan zijn collega’s. In de pauze blijft hij het liefst in het lokaal of loopt een blokje om.

Het werken met de leerlingen houdt hem aan de gang, maar het lijkt wel of ze ieder jaar ongeïnteresseerder zijn. Wouter voelt dat er iets moet veranderen. Maar hij heeft geen idee wat hem kan helpen om weer geïnspireerd te raken. De afdelingsleider suggereert coaching.

GROOT GEZIN 
Wouter vertelt aan mij dat hij uit een groot gezin komt. Er werd een boel gepraat, maar het was vaak te onrustig om het écht ergens over te hebben. Over gevoelens praten, daar kwam je niet aan toe. Hij is dan ook niet gewend om hierover te praten, laat staan om aan anderen te vragen hoe zij zich voelen. Hij beseft dat hij daardoor misschien wat op zichzelf is komen te staan. Dat speelt ook in de vakgroep.

VERBINDEND COMMUNICEREN
Wouter wil zich graag meer verbonden voelen met het team. Maar hoe doe je dat?
Hij begrijpt dat hij dan zelf initiatief zal moeten nemen om het gesprek wat persoonlijker te maken. Ik oefen met hem gesprekken die zijn gebaseerd op de theorie van Marshall Rosenberg ‘ Geweldloze communicatie ’. Het gaat dan vaak om de volgende vragen:

  • Waar wil je het over hebben (de feiten)?
  • Wat zijn eigenlijk de gevoelens van Wouter? Hoe zou het zijn om die soms met collega’s te delen? Hoe voelt de ander zich?
  • Vraagt hij zich wel eens af waar zijn collega behoefte aan heeft? Waarom gedraagt die zich zo? Door daar oog voor te krijgen zal hij zich minder gauw ergeren. Vertel vooral ook waar jezelf behoefte aan hebt. Wat is voor jou belangrijk?
  • Hoe willen jullie het samen? Of doe een verzoek.

In het begin voelt Wouter zich onwennig en wordt er heel wat af gelachen om de soms hilarische gesprekjes. Ik vraag hem om gewoon eens in familie- of kennissenkring wat te oefenen. Geleidelijk aan zal het natuurlijker aanvoelen.

PLEZIER
Gaandeweg het schooljaar stelt Wouter zich meer open. Hij krijgt plezier in samenwerken en de ‘nieuwe’ collega inspireert hem zelfs om de lesstof eens anders aan te bieden.
En die leerlingen? Die vallen eigenlijk best mee. Er wordt vaker gelachen en de sfeer is goed. ‘Waar moest ik ook alweer op letten? Interesse tonen, meer doorvragen, de kwaliteit van het kind zien …..’ In de klas werkt het ook!


CHARINE RESINK COACHING & MEDIATION (MfN)
www.resinkcoaching.nl | info@resinkcoaching.nl | 06 2356 3333

Wil je iets veranderen in jezelf of in je relaties met anderen? Ben je op zoek naar meer inzicht in jezelf, effectiever gedrag of betere communicatie? Ik kan je in dit proces ondersteunen: open en betrokken!


arbeidsmediation werkvormen samenwerking
door Charine Resink 03 feb., 2020
Regelmatig bemiddel ik als mediator in arbeidsconflicten. Bij arbeidsmediation gaat het vaak over samenwerkingsproblemen. Het doel is dan dat de collega’s weer duurzaam met elkaar verder kunnen. Ik beschrijf hier een casus waarin ik laat zien hoe ik werkvormen gebruik in de mediation en hoe dit bijdraagt aan ervaren, oefenen en verbeteren.
door duda-wsm 02 mei, 2018
Hoera geslaagd! De wereld ligt aan je voeten. Je hebt die uitdagende baan veroverd. Enthousiast begin je. Je hebt er plezier in te ontdekken wat je in je hebt. Je collega’s werken hard en je wordt vanzelf meegesleept. Je wilt graag goede resultaten bereiken. Ongemerkt ga je je grenzen over. Moe? Ach, gaat wel weer over. Vaak is dat ook zo. Maar soms wordt het erger: je bent snel geïrriteerd, komt moeilijk je bed uit, de lol gaat er af, huilbuien, ze begrijpen me niet, lichamelijke en geestelijke stress, het is op!! Hoe kan dat nou, ik ben toch nog jong? UITVAL Thijs Launspach, docent aan de Universiteit van Amsterdam, verdiept zich al tien jaar in het verschijnsel burn-outs onder millennials. In zijn college van de ‘Universiteit van Nederland’ geeft hij vijf redenen waarom zoveel jonge mensen uitvallen en hij legt uit wat ze daaraan kunnen doen. Vijf redenen waarom Millennials vatbaar zijn voor burnout. 1. Millennials zijn hoogst individualistisch opgevoed Ze hebben het idee dat ze verantwoordelijk zijn voor al het succes en geluk in hun leven. Als je dit gelooft geloof je ook het tegenovergestelde: als het niet lukt dan is dat helemaal je eigen schuld. 2. Je later volwassen voelen De tijd tussen je pubertijd en het moment dat je je volwassen voelt is steeds langer geworden. We beginnen later aan een vaste baan, een huis kopen en kinderen krijgen. Het is ook een tijd dat je jezelf nog aan het ontwikkelen bent en bezig bent er achter te komen wie je bent en wat je wil in het leven. Daarentegen verwachten we wel dat je al je doelen behaald moet hebben voor je dertigste. Dat creëert stress. 3. Social media Millennials kijken over het algemeen naar elkaar om te bepalen hoe succesvol ze zijn. Dat is steeds makkelijker geworden met de technologie die we nu hebben. Mensen brengen een nogal positief beeld van zichzelf naar buiten op de social media. Zo kan je gauw een onrealistisch hoog verwachtingspatroon van jezelf krijgen. 4. Baan vinden Millennials zijn opgevoed in een tijd dat het economisch heel goed ging. Ze komen op de arbeidsmarkt in een tijd dat het moeilijker is een baan te vinden. Om de arbeidsmarkt op te vloeien moeten ze hun standaards naar beneden bijstellen wat weer zorgt voor teleurstelling. 5. Millennials hebben hoge eisen van zichzelf Ze hebben altijd gehoord ‘als jij maar je best doet dan kun je alles worden wat je wilt’. De realiteit blijkt anders te zijn. Het ergste wat een millennial kan overkomen is dat hij faalt t.o.v. zijn eigen verwachtingen. Als jij het idee van jezelf hebt dat je de ideale versie van jezelf moet zijn en je vindt het idee onverdraaglijk dat je daar een keer niet aan voldoet, dan is dat een recept voor stress, burn-out en faalangst. Je kunt hier wel wat aan doen, vertelt Launspach. Hier ligt een rol voor de millennials onderling en voor de mensen die met hun werken. Wat kun je er aan doen? Het is tijd dat we weer eerlijke gesprekken hebben met elkaar We moeten kwetsbaar durven zijn en eerlijk zijn over onze beperkingen en uitdagingen. Coaching Extra coaching bieden in de periode tussen studie en arbeidsmarkt. Dit is een kwetsbaar moment. Het is tijd om opnieuw na te denken over waar deze levensfase over gaat. Het gaat namelijk niet per se over verwachtingen inlossen, maar meer over jezelf ontwikkelen. Kom er met vallen en opstaan achter wie je bent. Accepteer van jezelf dat je fouten maakt en dat het niet gaat. Bron: https://www.youtube.com/watch?v=ZHTknnpZuoM Een verhelderend overzicht. Helaas is het zo dat je je vaak pas in deze materie verdiept als er klachten zijn. Bewustwording op tijd door erover te lezen, te praten of bijv. hulp te zoeken, kan helpen. GEEN VERLOREN PERIODE Niemand zit op een burn-out te wachten. Maar het is beslist geen verloren periode. Jong en in relatief korte tijd word je met veel geconfronteerd, levenslessen in een snelkookpan. Een burn-out is hét moment om jezelf te resetten en opnieuw uit te vinden. Door gedwongen stil te staan bij hoe je je voelt, hoe je in elkaar zit en hoe je functioneert, krijg je door hoe het anders kan en hoe je het wilt. Wat kan het je onder andere opleveren: Je bent tegen jezelf aangelopen, maar als de burn-out was gekomen op oudere leeftijd was dat misschien nog veel harder aangekomen. Nu doe je er jong je voordeel mee. Je leert grenzen te stellen en prioriteiten aan te geven. Je leert naar de signalen van je lichaam te luisteren. Je ontdekt waar je goed in bent en waar je gelukkig van wordt. Het gaat over zinvol leven, dat je bereikt door je talenten en competenties in te zetten. Doen ‘wat je wilt’ en niet ‘wat je moet’ Je voert gesprekken met vrienden of collega’s waarbij je oog hebt voor jouw behoeftes en belangen én voor die van de ander. Je ontwikkelt zelfvertrouwen. Zo heb je als ‘burn-out millennial’ heel wat bagage en zelfkennis voor je verdere loopbaan. Meer dan ik als ‘babyboomer’ op mijn dertigste! _________________________________________________________________________________ CHARINE RESINK COACHING & MEDIATION (MfN) www.resinkcoaching.nl |info@resinkcoaching.nl | 06 2356 3333 Wil je iets veranderen in jezelf of in je relaties met anderen? Ben je op zoek naar meer inzicht in jezelf, effectiever gedrag of betere communicatie? Ik kan je in dit proces ondersteunen open en betrokken!
door duda-wsm 18 okt., 2017
Daar zitten we dan rondom de tafel. Betty, Julia, mijn collega buurtbemiddelaar en ik. Er zijn de nodige spanningen tussen de dames. Beiden wonen boven in een portiekwoning. Ik heet hen welkom en leg de basis uit van waaruit buurtbemiddeling werkt: wij zijn onafhankelijk, neutraal, het gesprek is vertrouwelijk en u zit hier vrijwillig. ‘Ik zit hier helemaal niet vrijwillig’ zegt Betty. ‘Ik wil geen contact meer met haar.’ Betty is erg boos en kijkt Julia niet aan. Ook Julia kijkt vooral naar het tafelblad. WANTROUWEN En dat terwijl ze een aantal jaren als goede buur naast elkaar hebben gewoond. Wat is er gebeurd? Via een andere buur in het portiek hoorde Betty dat er sprake was van onderhuur bij Julia. Hierdoor werd Betty ontzettend boos. Haar dochter met baby wacht al twee jaar op een woning en door dit soort praktijken schiet het helemaal niet op. Op hoge poten is Betty naar de woningcorporatie gestapt om dit te melden. Julia vertelt dat dit als gevolg had dat ze zich voor deze onterechte aantijging moest verantwoorden. Ze heeft daar de nodige rompslomp door ervaren. Sindsdien wantrouwen de buren elkaar. Ze groeten elkaar niet meer en iedere kleine irritatie, zoals het niet op tijd naar beneden brengen van een vuilniszak, wordt uitvergroot. EN NU? Ik begin met wat het makkelijkst op te lossen lijkt. Een vuilniszak had gelekt met het naar beneden brengen. Julia had wel boven in het portiek opgeruimd maar de rest in het trappenhuis laten liggen. Hiervoor biedt Julia excuus aan ( begrip voor de situatie en erkenning voor Betty’s irritatie ). Je ziet op slag Betty ontdooien. Dit had ze niet verwacht. Ze draait haar stoel bij en kijkt Julia nu aan. En zo gaat het nog over het uitlaten van visite, klappende deuren, spulletjes in het portiek….. De dames zijn het er al gauw eens over hoe ze hier in de toekomst mee om willen gaan. De ergernissen en de boosheid zijn geuit. BEGRIP EN ERKENNING Inmiddels zijn de buren weer aardig tot elkaar gekomen. Eigenlijk staan ze er hetzelfde in. Dus nu naar de bron van het probleem. Betty legt uit waarom ze zo boos is over het verhaal van de onderhuur. Ze geeft grif toe ( erkenning ) dat het niet netjes van haar is geweest direct naar de woningcorporatie te stappen. Ze had het verhaal eerst moeten checken bij Julia. Julia legt uit wat voor ellende zij daardoor heeft ondervonden. Begrip en erkenning over en weer. En vooral opluchting! We noteren de afspraken die in deze bijeenkomst zijn gemaakt op een afsprakenformulier en Julia en Betty geven aan hoe ze hun irritaties in de toekomst willen communiceren. OPGELUCHT Hierna staat ‘de bij aanvang onwillige’ Betty op en schudt Julia spontaan de hand. Ze willen weer als goede buren verder. De donkere wolk boven in het portiek is na maanden opgelost. En dat na één goed gesprek. NB: De gebruikte namen zijn fictief. ___________________________ HOE DAT KAN? Als buurtbemiddelaar heb ik geregeld een bemiddelingsgesprek waarbij in ‘één goed gesprek’ een geschil van soms jaren wordt bijgelegd. Hoe dat kan? Volgens mij komt dat door de toverwoorden: begrip en erkenning . Zodra er begrip en erkenning voor elkaar is, is er basis om geschillen op te lossen en lijken de problemen ineens een stuk kleiner. De Amerikaanse psycholoog Abraham Maslow beschouwde erkenning als een van de basisbehoeftes waarmee we allemaal geboren worden: in zijn motivatiepiramide komt de behoefte aan erkenning en waardering na behoeften als eten en drinken, bestaanszekerheid en sociaal contact. Een mens wil in zijn leven betekenisvol zijn. We willen erkenning voor de persoon wie we zijn, voor datgene waar we ons best voor doen: werk, gezin, een goede buur zijn. Maar we willen ook erkenning van ons verdriet, onze angsten en emoties. Erkenning krijgen zorgt er bovendien voor dat je zelf meer oog krijgt voor de ander en ook erkenning terug kunt geven. Als je naar iemand luistert en notitie neemt van wat hem beroert, hem probeert te begrijpen, dan geef je de ander het gevoel dat je hem serieus neemt. Als de ander zich begrepen voelt is hij eerder in staat ook jou te begrijpen. Op internet kwam ik een definitie van ‘begrip’ tegen die de betoverende werking ervan in bijv. burenconflicten mooi weergeeft: ’Begrip is je inleven in de situatie, deze begrijpen en er rekening mee houden OOK als dit “normaal” niet je eerste keuze zou zijn (bijv. omdat je er zelf last van hebt, “de situatie” is dan blijkbaar zwaarwegend genoeg om de last te accepteren).’ _________________________________________________________________________________ CHARINE RESINK COACHING & MEDIATION (MfN) www.resinkcoaching.nl | info@resinkcoaching.nl | 06 2356 3333 Wil je iets veranderen in jezelf of in je relaties met anderen? Ben je op zoek naar meer inzicht in jezelf, effectiever gedrag of betere communicatie? Ik kan je in dit proces ondersteunen: open en betrokken!
Share by: